Een vos-konijntje in de achtertuin

(2025) De regenboog is een bekend natuurverschijnsel dat we kunnen zien als de zon op wolken, regen, mist of damp schijnt. Ook dit is door de Heere God geschapen. Het staat beschreven in het Bijbelboek Genesis. Het bijzondere is dat God de regenboog tussen hem en tussen de aardbol plaatst. Vanuit Hem gezien. Daarom is op het schilderij de regenboog van bovenaf geschilderd, hoe God ons ziet. Wij zijn maar hele kleine mensjes, tegenover de grote God.

Genesis 9

13 Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken; die zal zijn tot een teken des verbonds tussen Mij en tussen de aarde.

14 En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze boog zal gezien worden in de wolken;

Het gedicht is van Jannie Klok uit Tholen

God heeft de regenboog gemaakt om een verbond met Noach en alle mensen na hem nog eens extra te bevestigen. Het is niet alleen de belofte dat de wereld nooit meer door een totale watervloed zal vergaan (vers 11). Hij zal ook eeuwig aan Zijn kinderen, de mensen die door het geloof in Jezus Christus tot Hem bekeerd worden, denken. In het teken van de regenboog ligt dus hoop. Op dat moment dat je de regenboog ziet weet je: De Heere denkt nog aan de mensen. Alle mensen kunnen tot Hem bekeerd worden.

Opvallend is dat er twee keer het woord tussen in één zin wordt gebruikt. Wij zeggen vaak één keer tussen. De boom staat tussen jouw en mij. Maar hier staat. De regenboog staat tussen jullie en tussen Mij. Alsof benadrukt dat we van God gescheiden zijn. Er is een grote ruimte tussen God en ons. En daartussen de regenboog. Ook daarom is het schilderij geschilderd vanuit de ruimte gezien. De twee tussenruimten (tussen de boog en de aarde, en tussen de boog en God) worden zo benadrukt.

Verder is op het schilderij het eiland Tholen te zien. De dorpen en de steden Tholen en Bergen op Zoom staan in brand. De wereld staat in brand als je kijkt naar alle oorlogen, misdaad, leed wat er is. In de kerk wordt dat vaak zo uitgedrukt: De wereld bloedt uit duizend wonden. Dat is afgebeeld door de barsten in de aarde naast de dorpen en steden. Het bloed loopt eruit en de huizen branden en roken.

Maar het zonlicht van God schijnt er ook op. Ook op de wolken. Daarom is die boog te zien. Er is nog hoop voor de wereld, ook waar het brandt.

De wolken geven ook regen, het kan stormen op zee. Onderaan te zien.

Genesis 9

9 Maar Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op met u, en met uw zaad na u;

10 En met alle levende ziel, die met u is, van het gevogelte, van het vee, en van alle gedierte der aarde met u; van allen, die uit de ark gegaan zijn, tot al het gedierte der aarde toe.

11 En Ik richt Mijn verbond op met u, dat niet meer alle vlees door de wateren des vloeds zal worden uitgeroeid; en dat er geen vloed meer zal zijn, om de aarde te verderven.

12 En God zeide: Dit is het teken des verbonds, dat Ik geef tussen Mij en tussen ulieden, en tussen alle levende ziel, die met u is, tot eeuwige geslachten.

13 Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken; die zal zijn tot een teken des verbonds tussen Mij en tussen de aarde.

14 En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze boog zal gezien worden in de wolken;

15 Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond, hetwelk is tussen Mij en tussen u, en tussen alle levende ziel van alle vlees; en de wateren zullen niet meer wezen tot een vloed, om alle vlees te verderven.

16 Als deze boog in de wolken zal zijn, zo zal Ik hem aanzien, om te gedenken aan het eeuwig verbond tussen God en tussen alle levende ziel, van alle vlees, dat op de aarde is.

17 Zo zeide dan God tot Noach: Dit is het teken des verbonds, dat Ik opgericht heb tussen Mij en tussen alle vlees, dat op de aarde is.

(2020) Dit beeld uit de Bijbel kwam naar boven tijdens de lockdown van maart 2020. Waar IC’s in het land overvol lagen. Toen in Italië heel veel doden werden weggedragen. 

Toen moest ik denken aan het verhaal van de profeet Ezechiël die bij de ballingen in Babel zeven dagen aan de rivier Chebar verbaasd bleef zitten. Op de achtergrond de verbrandde resten van de stad Jeruzalem. Aan de andere kant van de rivier een rouwende man. Daarachter de grafstenen. Ze hadden geen zin meer in het zingen, de harp hangt aan de wilg. Toch is er nog hoop. Jeruzalem zal weer opgebouwd worden.

Ezechiël 3 : 15 En ik kwam tot de weggevoerden te Tel-Abib, die aan de rivier Chebar woonden, en ik bleef waar zij woonden, ja, ik bleef daar verbaasd in het midden van hen, zeven dagen.

Psalm 137 beschrijft hun situatie en hoe zij zich voelden. Nu zaten ze daar aan de rivieren van Babel. Het zingen was ze vergaan. De harpen hadden ze maar aan de wilgen gehangen.

Maar toch is er hoop. Van linksachter komt er een straaltje licht. Want ook dat mochten de profeten doen. Profeteren dat er een nieuw Jeruzalem zou herbouwd worden uit de puinresten. De boom heeft voorzichtig weer wat groene blaadjes.

Jesaja gebruikt dat beeld in hoofdstuk 11 vers 1.

Want er zal een Rijsje voortkomen uit den afgehouwen tronk van Isaï, en een Scheut uit zijn wortelen zal Vrucht voortbrengen.

Uit de afgehouwen boomstronk, daarmee wordt bedoeld het vernietigde koningshuis van Juda (in Israel) zal een klein nieuw takje gaan groeien en dat wordt een grote boom. Daarmee wordt bedoeld de Heere Jezus die bij Kerst geboren wordt. Hij zal een eeuwige Koning. Zijn onderdanen zullen zijn kinderen zijn die tot Hem bekeerd worden.

(2024) Er zijn gevangenissen waarin de omstandigheden heel slecht zijn. Vooral in vroeger tijden was dit het geval. De gevangene heeft het gevoel er nooit meer uit te komen. Teruggeworpen op alleen water en brood.

In het leven kunnen dieptepunten ook zo ervaren worden. Er is troost in de Bijbel. Het gevoel in een donker gat terecht gekomen te zijn. Dan snak je naar een straaltje licht. De gevangene bidt tot God om hulp uit zijn nood. Van buitenaf straalt het licht zijn cel in. Dat geeft hoop.

Als je zelf in het donker zit, dan valt het licht vanuit de deur des te meer op. Het kan pijn doen aan de ogen. De verlossing is alleen van achter de deur te verwachten. 

Zo'n gebed van een gevangene is Psalm 130.

Psalm 130 vers 1

Uit diepten van ellenden
Roep ik, met mond en hart,
Tot U, die heil kunt zenden;
O HEER, aanschouw mijn smart;
Wil naar mijn smeekstem horen;
Merk op mijn jammerklacht;
Verleen mij gunstig' oren,
Daar 'k in mijn druk versmacht.

Het heil is te verwachten van Christus, het Licht der wereld, dat in de duisternis schijnt. 

Johannes 8 : 12

Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.

(2018) Wat is bekering? Je bekeren tot God. Dat betekent weer terugkeren naar God. De omkeer in je leven van zonder God te leven naar met God. Dit gebeurt door het lezen in de Bijbel. Woorden die je leest gaan je hart veranderen. De Heilige Geest zorgt ervoor dat er van alles in je verandert. Je voelt je ineens schuldig naar God, gaat vragen om vergeving, en door het geloof in Jezus Christus zalig. Kort gezegd is dat bekering. Uitgedrukt in een beeld...

Het schilderij beeldt abstract de bekering van een mens uit, hoewel dit onmogelijk juist uit te drukken is.

Een beeld gaat altijd mank, zeker over dit thema. Hoe verschillend zijn Gods wegen met een zondaar.

Hoe zwaar het gewicht drukt, hoeveel iemand in duister leeft, hoeveel zicht op Christus, hoeveel licht van de Geest op het woord; het zal bij ieder verschillend zijn.

Linksonder de zondaar, die leest in de Bijbel. Boven hem het onweer dat wijst op de wetgeving op de Sinaï. Het gewicht drukt de zondaar terneer. De eis van God, namelijk volkomen voldoening van de schuld; het is van metaal. Er gaat geen nagelschrapje van de eis af. Het volle pond moet betaald worden. Rechtsboven het licht van Gods heiligheid. Hij is een verterend Vuur waar niemand bij wonen kan. Als de zondaar zou naderen zou hij direct sterven. De zondaar heeft een verduisterd verstand, hij leeft in de mist. Hij ziet alleen maar zijn zonden en ongerechtigheden voor zich als een grote berg van schuld. Zijn Bijbeltje is gesloten, de hemel is als van koper. Hij ziet niet dat zijn Verlossing tussen hem en de Vader staat: Christus, gestorven aan het kruis, Zijn  bloed reinigt en bedekt zijn schuld. Hij staat tussen de zondaar en de Vader. God de Vader ziet in de zondaar een reine, schone bruid, omdat Hij haar aanziet in Christus. De zondaar ontvangt de verzekering van de verlossing van zijn schuld, doordat het licht van de Geest op het woord valt. De Heilige Geest gaat uit van de Vader en de Zoon. Jezus zegt in Joh. 14:16: “En Ik zal den Vader bidden, en Hij zal u een anderen Trooster geven…”

Psalm 32: 1 (berijmd): Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven…                               

Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven;
Die van de straf voor eeuwig is ontheven;
Wiens wanbedrijf, waardoor hij was bevlekt,
Voor 't heilig oog des HEEREN is bedekt....

Deze eerste vier regels drukken zo duidelijk uit hoe het pak van zonden van de rug van een zondaar afgetild wordt.

Zijn zonden vergeven. Vrijgesteld van de straf op de zonde. Vrijgesproken. De last opgeheven. Bevlekt door het wanbedrijf, besmeurd, kan hij niet voor het heilig oog van God verschijnen. Maar die zijn bedekt. God ziet die niet aan. Hij ziet in die mens een reine, vlekkeloos kind.

(2018) In het Bijbelboek Hooglied wordt de band tussen een bruidegom en een bruid gebruikt als voorbeeld hoe de band tussen de Bruidegom Christus en Zijn bruid (kind van God) is. 

Op het schilderij is de bruid afgebeeld. Ze komt uit de woestijn in een mooie tuin. Dat is het beeld van een zondig mens die door God uit het zondige leven tot Hem getrokken wordt. 

Hooglied 3:6 Wie is zij die daar opkomt uit de woestijn?           Het beeld uitgedrukt van de bruid die uitgeleid wordt uit de woestijn. Wie is zij? Haar gezicht is onherkenbaar, tussen haar vlechten. Zij is de bruid van de Bruidegom Christus. Als rookpilaren staat er in de tekst. Aan weerskanten van de bruid geschilderd. Berookt met mirre en wierook; de lichtgroene waas die om de bruid hangt. De bruid wordt opgebracht uit de woestijn, losgerukt van de wereld, waar de zwarte tenten van Kedar staan. Dat gaat gepaard met kracht. Daar duiden de stofwolken achter en opzij op. Er ligt echter ook een scheiding tussen wat voor en achter ligt.

Hooglied 1:13 Een bundelken mirre

Mijn Liefste is mij een bundelken mirre, dat tussen mijn borsten vernacht. De geur van mirre vanuit Hooglied 3 heeft ook verband met dit bundeltje wat ze altijd bij zich heeft. Er liggen hier lijnen naar Hooglied 1:12.Terwijl de Koning aan Zijn ronde tafel is, geeft mijn nardus zijn reuk. De reuk komt van de bruid, maar wordt gewerkt door God als zij opgebracht wordt.

Hooglied 1 De zwarte bruid

Hooglied 1: 5 “Ik ben zwart, doch lieflijk, gelijk de tenten van Kedar.” De tenten liggen achter de bruid en tekenen haar oude leven in de woestijn. Hooglied 1: 6 “Ziet mij niet aan dat ik zwartachtig ben, omdat mij de zon heeft beschenen.” Het beschijnen van de zon wordt symbolisch weergegeven in het schilderij. In de tekst wordt dit meer bedoeld als druk bezig gehouden door het aardse leven en zo door de zon beschenen. In het schilderij wordt hiermee de goedertierenheid uitgedrukt die gepaard gaat met het opvoeren uit de woestijn.

Hosea 11:4 Koorden van liefde

“Ik trok hen met mensenzelen, met touwen der liefde.” En in Hooglied 1: 4”Trek mij, wij zullen U nalopen.” De bruid wordt getrokken uit de woestijn. De koorden zijn rood afgebeeld, duidend op het  bloed van Christus. Geleid langs deze koorden. Hosea 2: 5 “Ik zal uw weg met doornen betuinen.”

Ezechiël 20 en Hosea 2 Leiding door de woestijn naar het beloofde land

In Ezechiel 20 vers 5 en 6 beschrijft de HEERE hoe hij Israël uitkoos en het beloofde land uitgespeurd had voor hen. Vers 33 tot en met 44 beschrijft waarom en hoe God Zijn volk de woestijn in leidt, maar ook weer eruit. Hosea 2: 13 "Ik zal haar lokken en zal haar voeren in de woestijn." In de woestijn zullen ze tot bezinning komen. Hij zal tot hun hart spreken. Ze zullen er door geleid worden naar het beloofde land.

(2018) Ook dit schilderij beeld een hoofdstuk van het symbolische Bijbelboek Hooglied uit. Het voorjaar komt weer in het land. De winter is voorbij. Een prachtig landschap en de vogels laten zich weer horen. Zo is het ook als Christus in je leven komt. Dan verdwijnen even alle sombere dingen. Dan komt er nieuw leven in je hart. In Hooglied wordt Hij vergeleken met een welp van de herten die springend over de heuvels dichterbij komt.

De plasregen is over, de zangtijd genaakt.                                                                          Tholen, 2018

Hooglied 2: 11 “Want zie, de winter is voorbij; de plasregen is over, hij is overgegaan”  aan de linkerzijde

Hooglied 2: 12 “De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land.” In het midden afgebeeld.

Hij staat achter onze muur

Hooglied 2: 9 “Hij staat achter onzen muur, kijkende uit de vensteren, blinkende uit de traliën” Als het ware uit het Nieuwe Jeruzalem. In die vesting ben je veilig, afgebeeld als het koord van het huis van Rachab in Jericho. (Jozua 2) Hij ziet neer op de bruid die daar onder de appelboom ligt, krank van Liefde, aangeraakt door Hem.

Hooglied 2: 2 “Als een appelboom onder de bomen des wouds,..; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit eronder,..

De dochters van Jeruzalem

Maar het is ook de gestalte van de bruid die niet meer weet waar ze Hem moet zoeken. De dochters van Jeruzalem aan de overkant van het water geven goede raad, maar daar kan ze zo weinig mee. Ze zoekt Hem. De dochters staan voor de bruid aan de goede zijde van het water bij Jeruzalem, maar ze zijn er nog niet in.

Hooglied 1: 7 “Zeg mij aan, Gij dien mijn ziel liefheeft, waar Gij weidt, waar Gij de kudde legert in de middag” en in vers 8 “Indien gij het niet weet, .. , zo ga uit op de voetstappen der schapen. Rechts afgebeeld.

Een Roos van Saron, een Lelie der dalen.

Hooglied 2:2 Langs het water afgebeeld. Het doet ook denken aan de grazige weiden van Psalm 23. “Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij zachtkens aan zeer stille wateren.

In de kloven der steenrotsen

Hooglied 2:14 “Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrots, in het verborgene ener steile plaats, toon mij Uw gedaante, doe Mij uw stem horen” Dit is ver achter in het landschap zichtbaar.

Herten en reeën

Hooglied  2:7 “Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem, die bij de reeën of bij de hinden des velds zijt, dat hij de liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve luste”. Vers 8, 9 en 17 verder niet in het bijzonder afgebeeld. Maar als het ware zie je Hem komen, springende op de bergen, huppelende op de heuvelen, gelijk een ree of een welp der herten, op de bergen van Bether. Op de achtergrond de wijngaarden van Engedi.

(2019) Ook dit is een beeld uit het Hooglied. Een vallei met veel kleurrijke bloemen in Israël, Saron. Christus is als de roos van Saron, dat is een soort lelie. Een hele mooie bloem. Er is ook een kleine lelie onder de doornen. Dat is een kind van God. Ook mooi. De mens is gemaakt naar Gods beeld, dus hij lijkt er op. Alleen de lelie zit helemaal vast onder de doornen. Zo is het ook met de mens, vastgekomen in de zonde en ellende van deze wereld. Christus gaat zijn kind halen. Hij is naar de aarde gekomen, heeft geleden, heeft de doornenkroon in zijn hoofd gedrukt gekregen, en is gestorven. Met Zijn bloed is betaald voor de zonden.

Hooglied 2 : 1 Ik ben een roos van Saron, een Lelie der dalen                                                               

Dit schilderij geeft het uitzicht van iemand die staat onder de bomen des wouds, zoals dat staat in Hooglied 2:3. De appelbomen staan links en rechts van de opening waardoor de aanschouwer zicht heeft op de prachtige bloemenzee in de vlakte van Saron.

De vlakte van Saron was een zeer vruchtbare vallei. De Bruidegom zegt in de tekst dat Hij een Roos is, een Lelie, in de vlakte van Saron. In het grondwoord zien we dat hier een samenvatting bedoeld wordt van allerlei wilde bloemen. Het gaat niet zozeer over één bloem. De Bruidegom vergelijkt Zichzelf met de vlakte van Saron, zoals die in de lente volop in bloei staat. In Israël kan het in de zomer heel droog zijn. Alles wordt kaal en dor. Maar als de regen komt en de aarde doorvochtigt en de zon haar warmte geeft, wordt alles groen met daartussen allerlei prachtige bloemen. Het is een zee van bloemen. Deze bloemenzee geven de schoonheid van de Bruidegom weer.

Hij is de Roos van deze prachtige bloemenzee. Daarmee wordt niet de bij ons bekende roos bedoeld, maar de prachtigste bloem onder de bloemen. De Lelie. Rechts groot afgebeeld.

Gelijk een lelie onder de doornen … (Hooglied 2:1)Een zelfde lelie, maar dan klein onder de doornen. Dat is het kind van God, de bruid. Ze lijkt op de Bruidegom. Hij ziet Zichzelf erin terug. Maar het is een verschrikkelijke plaats voor de bruid. Ze gaat gebukt onder de zonden, die haar aanklagen; de doornen. Maar de Bruidegom ziet haar als een veldbloem, die heerlijk geurt en kleurt. Ze is Zijn vriendin. Hij toont haar Zijn liefde. Gevonden in een eeuwige liefde. Ze was bedekt met schuld en zonden, maar Hij zag haar van eeuwigheid. Maar de weg naar haar was afgesloten door doornen. We zien hier Christus’ Zelf-overgevende liefde! Hij is afgedaald tussen de doornen, om Zijn bruid te halen. Als je een bloem tussen de doornen moet plukken, kom je er helemaal beschadigd vanaf …  Christus kwam tussen de doornen. Geheel beschadigd. Het heeft Hem Zijn leven gekost, om die ‘lelie’ in Zijn bezit te krijgen. De weg van de Borg is te zien in de doornenkroon en het spoor van bloed, zich een weg banend door de doornen naar de lelie onder de doornen. De herfstbladeren tussen de kale doornstruiken benadrukken het bittere van de zonde.

(2018) De profeet Ezechiël krijgt verschillende visioenen te zien. De beelden zijn vaak best aangrijpend. In dit schilderij zijn verschillende visioenen geschilderd, maar wordt ook het beeld van de woestijnreis met de koperen slang weergegeven.

Dit alles laat ons zien dat ons leven in het teken van de dood staat. Alle mensen zullen een keer sterven. Maar wie in Christus is zal eeuwig leven. De Heilige Geest geeft het nieuwe leven in je hart. En alleen door te zien op Christus, alleen door Zijn bloed, kunnen wij voor eeuwig bij God leven. De koperen slang is hier een voorbeeld van.

Ezechiël  37:4 “Profeteer over deze beenderen, en zeg tot hen: “gij zult levend worden.”        

Een beeld van de vallei met dorre doodsbeenderen. Een aangrijpend beeld wat Ezechiël te zien krijgt. Van de beenderen staat dat ze zeer dor waren. Een troosteloos en afschuwelijk gezicht. Daar moet hij tegen profeteren: “Gij dorre beenderen, hoort des HEEREN woord. Zie, ik zal den geest in u brengen, en gij zult levend worden. En Ik zal zenuwen op u leggen, en vlees op u doen opkomen, en een huid over u trekken, en den geest in u geven, en gij zult levend worden; en gij zult weten dat Ik de HEERE ben. Gij Geest, kom aan van de vier winden en blaas in deze gedoden, opdat zij levend worden. Toen kwam de geest in hen, en zij werden levend, en stonden op hun voeten, een gans zeer groot heir.”

Ezechiël  16:6 “Leef; ja, Ik zeide tot u in uw bloed: Leef.”   

De opdracht voor Ezechiël is Jeruzalem haar gruwelen bekend te maken door haar te wijzen op haar afkomst; hoe zij als een verstoten pasgeboren baby op het veld achter gelaten is. “Ten dage als gij geboren waart, werd uw navel niet afgesneden; en gij waart niet met water gewassen toen Ik u aanschouwde; gij waart ook geenszins met zout gewreven, noch in windelen gewonden. …maar gij zijt geworpen geweest op het vlakke des velds, om de walgelijkheid van uw ziel, .. Als Ik bij u voorbijging, zo zag Ik u, vertreden in uw vloed, en Ik zeide tot u in uw bloed: Leef, ja, Ik zeide tot u in uw bloed: Leef….en zie, uw tijd was de tijd der minne, .. , en gij werd Mijne.

Het schilderij brengt ons in eerste instantie in de vallei met dorre doodsbeenderen. De beenderen liggen verspreid. Ezechiël gaat in opdracht van de Heere tegen de beenderen profeteren. En de beenderen naderden tot elkaar, tot complete skeletten. Daarop kwamen de zenuwen en spieren terug en vervolgens ook de huid. Linksvoor afgebeeld. Maar nog steeds zijn ze zonder geest, er is geen leven in. Daar moet de Heilige Geest aan te pas komen. De profeet moet vragen om de Geest die in het lichaam moet blazen. Vergelijkbaar bij de schepping van de mens. De lichamen komen tot leven en staan op. In dit beeld ligt opgesloten dat alleen de Heere doden levend maakt. Zij zullen gebracht worden in dat Hemelse Jeruzalem. Ze zullen witte klederen aankrijgen en een schare zijn die niemand tellen kan. Door de Geest komt er leven, maar door het zien op de koperen slang, Christus, zullen ze Zijn volk zijn. Het blauw kan verschillend opgevat worden. De lucht, maar ook de glazen zee. Links van de vallei, de dood, rechts het leven; ook terug te zien in donker en licht. Rechtsvoor afgebeeldt het tafereel van het kind, weggeworpen in de woestijn. Zich wentelent in haar geboortebloed. Het zal sterven als niemand zich om haar bekommert. Het water en de doeken liggen erbij. Alleen Hij ziet haar en zegt; Leef in uwe bloede, Leef. Alleen Hij gaat haar verzorgen en wast haar met water en wikkelt haar in doeken. Ook de Heere Jezus werd in doeken gewonden, in nederigheid, liggende in de kribbe.

(2019) Elk mens moet een keer sterven. Het einde van het leven is te vergelijken met het einde van een reis. De reis door dit leven. Het sterven wordt in de Christenreis van John Bunyan vergeleken met een rivier waar de reiziger doorheen moet aan het einde van zijn leven, ook wel genoemd de doodsjordaan. Aan de overkant is de hemel, maar vlak voor de poort is nog een weg naar de hel. Hoe zal de overtocht zijn?

Dat wordt ook beschreven in het lied “Wat de toekomst brenge moge” dat geschreven is met het uitzicht van sterven.

Op het schilderij tuurt de reiziger met de hand boven de ogen na een lange en vermoeide reis. Wat zal zijn bestemming zijn? Aan de overzijde het gouden land met het Hemelse Jeruzalem dalende uit de hemel volgens het Bijbelboek Openbaring 21. Aan deze zijde heeft de rivier nog de aardse kleur, aan de overkant blinkt het van goud. Daartussen een spoor van bloed, alleen door het bloed van Jezus Christus kunnen we behouden worden. Eerst moet het nog door de doodsrivier, waar rechts ook de kolk en afgrond loeit. Het hertje uit Psalm 42 staat ook adem te halen bij het frisse water. Wat zal de zwanenzang uit "Eens was ik een vreemdeling" zijn van de reiziger?

Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig kalme moed!

Heer, ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij Uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al Uw luister,
als ik in Uw hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in Uwe handen
en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brengen moge,
aan des Vaders trouwe hand
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.

Vers 1
't Hijgend hert, der jacht ontkomen,
Schreeuwt niet sterker naar 't genot
Van de frisse waterstromen,
Dan mijn ziel verlangt naar God.
Ja, mijn ziel dorst naar den HEER;
God des levens, ach, wanneer
Zal ik naad'ren voor Uw ogen,
In Uw huis Uw naam verhogen?

Vers 4
'k Denk aan U, o God, in 't klagen,
Uit de landstreek der Jordaan;
Van mijn leed doe 'k Hermon wagen;
'k Roep van 't klein gebergt' U aan.
'k Zucht, daar kolk en afgrond loeit,
Daar 't gedruis der waat'ren groeit,
Daar Uw golven, daar Uw baren
Mijn benauwde ziel vervaren.

Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart.
Ik kende geen schuld en ‘k gevoelde geen smart.
Ik vroeg niet: “Mijn ziele, doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?”

Al sprak daar een stem uit de heilige blaân
van ‘t Lam, met de zonden der wereld belaân,
ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk,
‘k stond blind en van verre, in mij zelven zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems dochters weleer,
ik weend’ om de pijn van mijn lijdende Heer,
maar dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld’ ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Toen vlucht’ ik tot Jezus. Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet!
Mijn heil en mijn vreugd’ en mijn leven werd Hij.
Ik boog m’, en geloofd’, en mijn God sprak mij vrij!

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf.
Nu neemt mij geen satan de zegekroon af.

Nu reis ik getroost onder ‘t heiligend kruis
naar ‘t erfgoed hierboven, naar ‘t Vaderlijk huis.
Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn.
“Gestorven voor mij!” zal mijn zwanenzang zijn. 

(2020) Elia, de profeet, vindt het erg dat veel Israelieten afgoden dienen in plaats van God. Ze eten van twee walletjes en doen dan weer mee met de afgod Baal, en dan gaan ze weer naar de tempel van God.

Elia gaat het volk voor een scherpe keus stellen. Ga Baal dienen of ga God dienen, maar niet allebei half.

Om te overtuigen wie echt God is, vraagt hij de Baals-priesters hun god te vragen het offer aan te steken. Als dat niet lukt vraagt hij het zijn God. En dan wordt het vuur op krachtige wijze vanuit de hemel aangestoken. Het volk roept het dan uit: De HEERE is God!

1 Kon. 18 : 39  “De HEERE is God.”

Een bekende, ontzagwekkende geschiedenis: De profeet Elia die God aanroept bij het altaar en wordt verhoord. En de priesters van Baäl die hun god aanroepen maar niet worden gehoord.

De geschiedenis speelt zich af in de periode dat er een grote honger in het land was, omdat het lang niet geregend heeft. Elia roept Achab op om naar de Karmel te komen met alle profeten van Baäl. Daarom is op het schilderij een kale vlakte te zien waar de zon fel brandt en het zinderend heet is. Linksachter de Karmel.

Elia laat offerdieren en hout aanrukken en geeft de opdracht dat zowel de profeten van Baäl als hij gaan bidden om vuur zonder het zelf aan te steken. En rondom kijkt het volk van Israël toe, in een ring zitten ze om het hele gebeuren heen. Op de achtergrond de profeten. Ze zijn al een tijd aan het bidden, maar er gebeurd niets. Ze worden uitzinnig, gedragen zich ook krankzinnig en pijnigen zich zelfs met gesels en messen tot bloedens toe. Maar hun zelfgemaakte god doet en kan niets. Naast het altaar staat een krakkemikkig beeld geschilderd. Verwijzend naar Jes. 41: 7 “Daarna maakte hij het met nagelen, dat het niet wankele” en Psalm 115 : 5-7 “Oren hebben zij, maar horen niet …” Het is eigenlijk een koddig gezicht en een zielige vertoning. Het afgodsbeeld leek heel wat, maar wankelt al, valt in stukken en wordt verpletterd door de kracht van de ware God.

Elia nam ondertussen twaalf stenen, naar het aantal stammen van Israël, en maakte daar een altaar van. Hij graaft zelfs een geul rond het altaar. Dan maakt hij tot drie keer toe alles drijfnat en ook de geul vult hij met water. Dit vergroot het wonder als dit daadwerkelijk in brand zal staan. Dan bidt hij ernstig tot de Heere en vraagt of Hij Zichzelf bekend wil maken. En dan gebeurd het. Een ontzagwekkend moment. Het offer gaat branden. Er staat in 1 Kon. 18 : 25 “Toen viel het vuur des HEEREN en verteerde dat brandoffer, en dat hout, en die stenen, en dat stof, ja, lekte dat water op hetwelk in de groeve was.” Het vuur viel uit de hemel. Het vuur van de HEERE, de Jaweh. Wie kan bestaan voor God die een Verterend Vuur is? De uitwerking op het volk is ook indrukwekkend. Vers 39” Als nu het ganse volk dat zag, zo vielen zij op hun aangezichten, en zeiden: “De HEERE is God, de HEERE is God.” Ieder die de almacht van God in Zijn nabijheid ziet valt plat op de grond.

Rechts op de achtergrond in de lucht; een wolkje als eens mans hand, toont de aangekondigde regen.

(2019) De Heere Jezus is gestorven aan het kruis. Naast hem werden twee moordenaars gekruisigd. Het was een zware gang naar het kruis, met de kruisbalk op de rug. Ter dood veroordeeld. De laatste stappen. Er is geen ander uitzicht dan de dood. 

Dat lijkt een beetje op ons leven. Wij hebben zonden gedaan en daarvoor worden we gestraft. Voor ons is er alleen vrijspraak mogelijk als een ander voor ons betaald. Tot één van de moordenaars heeft Jezus gezegd dat hij direct na de dood met Hem in het paradijs zou zijn. Vrijgesproken, toch gestorven, maar daarna met Christus Jezus in de hemel.

Markus 8 : 34 “Want zo wie achter Mij wil komen, . . ., neme zijn kruis op en volge Mij.      

Het beeld uitgedrukt van de zondaar die met zijn kruis op de rug torst naar de plaats van terechtstelling. Daar zullen de beulen de opgelegde doodstraf voltrekken. Deze zondaar is volledig terecht veroordeeld. Zijn vooruitzicht is de dood. Hij heeft in de dodencel gezeten en nu is het moment daar dat hij zal sterven. Hij heeft nog maar kort te leven en voor hem staat een gruwelijke dood. De plaats waar hij naar toe strompelt is voor hem de plaats van veroordeling.

Is er dan geen enkele uitweg meer? Kan iemand anders zijn straf teniet doen? Nee, hij zelf heeft de zonden begaan. Hij zelf zal die met zijn leven moeten betalen. Dat wijkt niet af van wat God tegen de mens die zondigt heeft, heeft gezegd in Genesis 2 : 17 “… ten dage als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven.”

Het verging de derde moordenaar aan het kruis op dezelfde manier. Hij was volkomen terecht veroordeeld tot de kruisiging. Hij werd gehangen aan het kruis, samen met een andere moordenaar en Jezus. Daar had hij geen andere verwachting dan de dood te moeten sterven. Dat moest en mocht hij ook bekennen en erkennen toen hij zei: “En wij toch rechtvaardiglijk, want wij ontvangen straf, waardig hetgeen wij gedaan hebben; maar Dezen heeft niets onbehoorlijks gedaan.” Lukas 23 : 41.

En toch is er uitkomst tegen de dood bij God voor Zijn kinderen. Op het schilderij is de derde moordenaar geschilderd. Bovenop de Hoofdschedelplaats staan al twee kruizen, waarbij straks het middelste kruis het belangrijkst is. Daarvan moet het verwacht worden. In dat kruis waaraan de Middelaar Zichzelf en de zonden van Zijn kinderen heeft laten nagelen, ligt hoop. De zondaar ontvangt daar genade van de Allerhoogste. Golgotha is wellicht niet natuurgetrouw geschilderd, maar het bedoelt uit te drukken een hoofdschedel, een zwarte onheilspellende rots. In de kleuren van de lucht liggen veel beelden opgesloten. De avondzon; het leven is voorbij. Een strakke hemel als van koper; er zal niets van Zijn gerechtigheid afgedaan worden. Achter de heuvel blinkend licht van ochtendgloren; toch een teken van hoop. We hebben tegelijk met een barmhartig en genadig God van doen. Het klinkt: “Heden zult gij met Mij in het paradijs zijn.” Lukas 23 : 43

In de tijd van de apostelen kwam een belangrijk man uit Morenland naar Jeruzalem, omdat hij gehoord had van God. Hij wilde daar meer van weten. In Jeruzalem bij de tempel aangekomen werd hij telleurgesteld. Als vreemdeling mocht hij niet in de tempel komen. Hij ging langs een woeste weg terug. Hij las de boekrollen van de profeet Jesaja.

God stuurt Filippus naar hem toe en die geeft uitleg. Ze komen langs een meertje. Hij vraagt of hij gedoopt kan worden. Dan wordt hij door Filippus gedoopt.

Handelingen 8 : 36 Ziedaar water, wat verhinderd mij gedoopt te worden?                         

De Moorman ging dus terug langs een ruige, woeste, verlaten weg. De minder gebruikelijke route om te nemen. Langs deze weg kwamen niet veel mensen.

Waar hij vol moed, vreugde en uitzien op de heenweg op de hoofdweg meegereist was met de pelgrims naar Gods huis. Kom ga met ons en doe als wij… Daar mocht hij niet de tempel binnen, omdat hij ontmand was. Teleurgesteld? Dat weten we niet.

Maar hij ging lezend terug naar huis. En hij zocht de stilte op. De woeste weg. Een weg wellicht ook met gevaren.

Daarom zo’n onheilspellende woeste weg met gebergten getekend. Wellicht niet de juiste weergave van de werkelijkheid, maar het gaat hier om de symboliek. 

Het water afgebeeld als op licht in de duisternis, een goede plaats, een Elim van rust envrede.

De eerstgeboren zoon van een Joods gezin in Egypte moet naar bed.

Vannacht zal de verderfengel langskomen om alle eerstgeborenen te doden, zowel van de Egyptenaren als van de Joden. Dit is gebeurd toen de Joden, die vierhonderd jaar in Egypte als slaven onderdrukt waren, gingen vluchten. 

Er was één uitzondering. Als er bloed van een lam aan de deurposten is gestreken dan zal de engel voorbijgaan en mocht de jongen blijven leven.

Vader heeft alles gedaan wat Mozes zei. Hij heeft ook het bloed aan de bovendorpel en zijposten gestreken. De jongen zou rustig moeten kunnen gaan slapen.

Maar de jongen kan niet slapen. Heeft vader het echt wel gedaan?  Vader kan wel zeggen dat hij het gedaan heeft, maar heeft hij het ook echt gedaan? Zijn leven hangt er vanaf. Voordat hij naar bed gaat, loopt hij naar de voordeur en kijkt of het echt aangebracht is.

En ja, vader heeft het bloed aangebracht. Hij ziet het op de posten zitten. Nu kan hij gerust gaan slapen. Hij is veilig achter het bloed van het lam.

Exodus 12 - Oude Testamentdoch wanneer Hij het bloed zien zal aan de bovendorpel en de twee zijposten, zo zal de HEERE de deur voorbijgaan.                                                                                 

Zo is het ook in het geestelijke voor ons. We kunnen alleen sterven als onze zonden vergeven zijn door het bloed van Christus. Dat betekent doordat Hij aan het kruis gestorven is op Golgotha, en Zijn bloed vloeide, dat wij moeten weten of God dat ook aan de 'deurposten' van ons huis, van ons hart gestreken heeft.